Homo Faber
(Voyager)
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Last Call for Passenger Faber | 4:02 | |
| 2. | The Voyage | 2:16 | |
| 3. | Sabeth | 1:39 | |
| 4. | The Death of Sabeth | 12:01 | |
| 19:58 |
Schrijf zelf je recensie
De Frans-Duits-Grieks-Brits dramafilm Homo Faber is alleen in het Duitse taalgebied onder die titel uitgebracht, maar heet elders Voyager. De film is overigens Engelstalig en geregisseerd door Volker Schlöndorff. Het verhaal is gebaseerd op de gelijknamige roman van de Zwitserse auteur Max Frisch, die zijn boek in 1957 schreef. De film werd genomineerd voor diverse Europese prijzen. waarvan er een aantal gewonnen werden. De critici van de media waren over het algemeen vrij positief over de film, maar het werd geen succes in de bioscopen.
Het verhaal draait om Walter Faber (Sam Shepard), een succesvolle ingenieur. Wanneer hij een vliegreis maakt moet het vliegtuig een noodlanding maken. Iedereen overleeft de ramp. Tijdens de vliegreis en later bij het wachten op redding, heeft hij gesprekken met Herbert Hencke (Dieter Kirchlechner). Het blijkt dat Walter vroeger bevriend was met Herberts broer en zo ontdekt hij meer over vroeger, over zijn vriendin, die toen zwanger raakte. Ook besluit hij na de redding een einde te maken aan z'n huidige relatie. Als hij voor zaken naar Parijs moet, gaat hij per schip. Daar ontmoet hij de veel jongere Elisabeth (Julie Delpy), die hij Sabeth noemt, en ze raken verliefd...
De muziek bij deze nogal dramatische film is van Stanley Myers, die er een behoorlijk gevarieerde score voor componeerde. Van die score is dit vrij korte album uitgekomen, van nog geen twintig minuten.
De openingstrack begint met kort stukje van de song Careless Love Blues, wat door Ute Lemper wordt gezongen. Daarna gaat de track over in een tamelijk soundscape-achtige sfeer, waarin melodie afwezig is en de muziek vooral uit nogal dreigende geluiden en klanken bestaat. De tweede track, 'The Voyage', is en afwisselende track, waarin Myers zelfs de muziek van een dansorkestje laat klinken, maar de track heeft overwegend een nogal jazzy kleuring, zowel in instrumentatie als arrangement.
De track 'Sabeth' wordt solo op de piano gespeeld en is heel behoorlijk melodieus en eigenlijk best wel fraai, in een licht melancholieke kleuring.
De afsluitende track is met ruim twaalf minuten verreweg de langste en werkt dan ook een beetje als een soort suite. De dramatische titel geeft al het nodige prijs van de muzikale kleur van deze track. De track opent met een vrij trage, wat jazzy melodie. Na ruim een minuut wordt de muziek ineens behoorlijk spannend, maar wel in een wat minimalistische setting. Rond 2.15 nemen rustige pianoklanken en een trage cello het over in een nog minimalistischer setting. Rond 3.30 voegt Myers een klarinet toe en wat aanvullende instrumenten. De muziek wordt dan door het klarinetspel behoorlijk intens en dit is dan ook het meest indrukwekkende stukje muziek van het album, al duurt het slechts een minuut. Daarna wordt de muziek weer dreigend en minimalistisch. Later, zo rond 6.40, wordt de muziek voller en loop het even naar een kleine climax, om daarna weer heel minimalistisch en nu ook nogal monotoon door te lopen.
Vanaf 8.00 komt de song Careless Love Blues uit de openingstrack van het album terug, maar nu in een volledige versie, gezongen door jazz-zangeres Ute Lemper. Het is een nogal bluesy-jazzy song, die in een lichte jazzy stijl door Lemper gezongen wordt. De laatste track sluit daarmee af met deze song, die overigens niet door Myers gecomponeerd is.
Kortom, met de muziek voor de dramafilm Homo Faber ofwel Voyager heeft Stanley Myers een gevarieerde score gecomponeerd. De algehele kleuring van de muziek een beetje aan de jazzy kant. Soms bestaat de muziek vooral uit filmgeluiden en klanken, waarmee dit als een soort soundscape overkomt. De muziek is overwegend aan de wat minimalistische kant en samen met de lichte jazzy kleuring valt dat toch wat tegen. De bluesy-jazzy song Careless Love Blues van Ute Lemper helpt niet mee om het aantrekkelijker te maken. De waardering voor dit nogal korte album van net twintig minuten komt dan ook niet hoger dan 55 uit 100 punten.
Het verhaal draait om Walter Faber (Sam Shepard), een succesvolle ingenieur. Wanneer hij een vliegreis maakt moet het vliegtuig een noodlanding maken. Iedereen overleeft de ramp. Tijdens de vliegreis en later bij het wachten op redding, heeft hij gesprekken met Herbert Hencke (Dieter Kirchlechner). Het blijkt dat Walter vroeger bevriend was met Herberts broer en zo ontdekt hij meer over vroeger, over zijn vriendin, die toen zwanger raakte. Ook besluit hij na de redding een einde te maken aan z'n huidige relatie. Als hij voor zaken naar Parijs moet, gaat hij per schip. Daar ontmoet hij de veel jongere Elisabeth (Julie Delpy), die hij Sabeth noemt, en ze raken verliefd...
De muziek bij deze nogal dramatische film is van Stanley Myers, die er een behoorlijk gevarieerde score voor componeerde. Van die score is dit vrij korte album uitgekomen, van nog geen twintig minuten.
De openingstrack begint met kort stukje van de song Careless Love Blues, wat door Ute Lemper wordt gezongen. Daarna gaat de track over in een tamelijk soundscape-achtige sfeer, waarin melodie afwezig is en de muziek vooral uit nogal dreigende geluiden en klanken bestaat. De tweede track, 'The Voyage', is en afwisselende track, waarin Myers zelfs de muziek van een dansorkestje laat klinken, maar de track heeft overwegend een nogal jazzy kleuring, zowel in instrumentatie als arrangement.
De track 'Sabeth' wordt solo op de piano gespeeld en is heel behoorlijk melodieus en eigenlijk best wel fraai, in een licht melancholieke kleuring.
De afsluitende track is met ruim twaalf minuten verreweg de langste en werkt dan ook een beetje als een soort suite. De dramatische titel geeft al het nodige prijs van de muzikale kleur van deze track. De track opent met een vrij trage, wat jazzy melodie. Na ruim een minuut wordt de muziek ineens behoorlijk spannend, maar wel in een wat minimalistische setting. Rond 2.15 nemen rustige pianoklanken en een trage cello het over in een nog minimalistischer setting. Rond 3.30 voegt Myers een klarinet toe en wat aanvullende instrumenten. De muziek wordt dan door het klarinetspel behoorlijk intens en dit is dan ook het meest indrukwekkende stukje muziek van het album, al duurt het slechts een minuut. Daarna wordt de muziek weer dreigend en minimalistisch. Later, zo rond 6.40, wordt de muziek voller en loop het even naar een kleine climax, om daarna weer heel minimalistisch en nu ook nogal monotoon door te lopen.
Vanaf 8.00 komt de song Careless Love Blues uit de openingstrack van het album terug, maar nu in een volledige versie, gezongen door jazz-zangeres Ute Lemper. Het is een nogal bluesy-jazzy song, die in een lichte jazzy stijl door Lemper gezongen wordt. De laatste track sluit daarmee af met deze song, die overigens niet door Myers gecomponeerd is.
Kortom, met de muziek voor de dramafilm Homo Faber ofwel Voyager heeft Stanley Myers een gevarieerde score gecomponeerd. De algehele kleuring van de muziek een beetje aan de jazzy kant. Soms bestaat de muziek vooral uit filmgeluiden en klanken, waarmee dit als een soort soundscape overkomt. De muziek is overwegend aan de wat minimalistische kant en samen met de lichte jazzy kleuring valt dat toch wat tegen. De bluesy-jazzy song Careless Love Blues van Ute Lemper helpt niet mee om het aantrekkelijker te maken. De waardering voor dit nogal korte album van net twintig minuten komt dan ook niet hoger dan 55 uit 100 punten.