Cool World

De Amerikaanse film Cool World is een combi van live action en tekenfilmanimatie, in de trant van films als Roger Rabbit van een paar jaar eerder en The Mask van een paar jaar later. De film is geregisseerd door Ralph Bakshi (Heavy Traffic, Wizards, animatiefilm The Lord of the Rings, Fire and Ice), die het concept en het verhaal bedacht. De producent had achter zijn rug om echter het scenario laten herschrijven en dwong Bakshi contractueel om zijn klus af te maken, wat natuurlijk niet meer van harte ging. Recensenten waren niet te spreken over het resultaat en ook het publiek liet de film grotendeels links liggen.
Het verhaal draait om tweedewereldoorlogveteraan Frank Harris (Brad Pitt), die na een motorongeluk in een cartoonwereld terecht komt. Daar wordt hij rechercheur in dienst van de politie. Intussen is creator Jack Deebs (Gabriel Byrne) van de cartoonwereld die 'Cool World' heet, in de gevangenis beland vanwege de moord op de minnaar van zijn vrouw. In de gevangenis tekent hij nieuwe Cool World verhalen waarin de verleidster Holli Would (Kim Basinger) een rol speelt. Zij wil vanuit die platte cartoonwereld naar de mensenwereld overgaan, wat alleen kan als ze seks heeft met een echt mens...

De muziek bij deze live action-animatiefilm voor volwassen kijkers is van Mark Isham, die er een nogal jazzy score voor componeerde. Isham is een gerennomeerd jazz-muzikant en speelt zelf trompet en keyboards. Veel van zijn filmscores hebben de nodige jazz-invloeden.
Van de film kwam aanvankelijk ook een soundtrackalbum uit met allerlei songs die in de film te horen zijn. Op dat album is geen muziek van Isham's score opgenomen. Van zijn score kwam bij Varèse een separaat album uit met 19 track. Over dat album gaat deze recensie. In 2015 bracht Quartet Records een album uit met de complete score van Isham.

Isham heeft zijn score verschillende muzikale stijlen meegegeven, die refereren aan de werelden waarin de film zich op dat moment afspeelt. Zo heeft hij de cartoonwereld vooral voorzien van een stijl die door een orkest wordt gebracht. De muziek heeft hierbij vooral een meer klassieke jazzy-bigband kleuring. Een aantal tracks op het eerste deel van het album laat vooral deze stijl duidelijk horen, waarbij ook de saxofoon niet ontbreekt.
Het album opent met een meer cartooneske track, die ook een duidelijke jazzy kleuring heeft, in veel meer een vlotte kleuring die ook cartoons uit de oude doos vaak begeleidde. Ook die typerende stijl komt vaker terug in diverse tracks en wordt vaak gecombineerd met de meer orkestrale jazzy tracks.

Daarnaast heeft Isham ook nog de nodige elektronische muziek toegevoegd, die gekoppeld is aan de meer sensueel getinte scenes, waarin ook af en toe stemmen en andere geluiden te horen zijn. Ook hier speelt de saxofoon regelmatig een rol om dat sensuele en zwoele aspect te benadrukken. Tracks als 'The Slash Club', 'I'm no Dream', 'Miss Holli Would', of 'Harris and Lonette' laten die wat morsige, grimmige en tegelijk zwoele elektronische klanken goed horen.

De stijl die Isham gecomponeerd heeft voor de scenes die zich in de film in de echte wereld afspelen zijn vooral orkestraal, met gedeeltelijk minder jazzy invloeden. De muziek heeft dan veelal een behoorlijk spannende kleuring. Zo begint 'She Would if She Could' met voluit spannende muziek met grimmige en vol orkestrale klanken en stevige percussie. Na pakweg een minuut valt de muziek terug naar een bijna minimalistisch niveau, terwijl de spanning daarin blijft doorklinken, met halverwege wat aanzwellende koperblazers. De track eindigt met de grillige klanken waar het zo ongeveer mee begon.
Ook de langste track van het album heeft die orkestrale kleuring, met een duidelijk grimmige en spannende onderlaag, maar halverwege krijgt die orkestrale muziek veelmeer een bigband gekleurd jasje, waarin de koperblazers vol aan de bak moeten.

De voorlaatste track is de bigband-track 'He's a Doodle', waarbij een doodle de bijnaam voor een stripfiguur is. En ook de afsluitende track heeft een beetje diezelfde stijl, maar is wat meer jazzy getint.

Kortom, met zijn muziek voor de live-action-animatiefilm Cool World heeft Mark Isham een score gecomponeerd die overwegend goed is gewaardeerd in relatie tot de film zelf, dus als onderdeel van diezelfde film. Maar los daarvan is het toch anders, tenminste bij mij. Ik houd niet zo van jazz en deze score van Isham heeft een duidelijke jazzy kleuring. Daarnaast is een deel van de muziek nogal elektronisch gekleurd, waarbij de jazz slechts beperkt aanwezig is. Het is een wat morsige stijl die prima in een film noir past bij de wat meer zwoele scenes. Dan is er ook nog de nodige spannende muziek die meer orkestraal is. Al met al valt het nog niet mee en komt de waardering niet hoger dan 53 uit 100 punten, al zal een jazzliefhebber allicht veel hoger uitkomen.