Howard Shore's muzikale keuze voor Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring was omstreden, en bleek achteraf goed in de smaak te vallen bij het publiek. Prachtige thema's voor Hobbits, Rivendel, Isengard en het thema voor de ring zelf en het reisgenootschap. Shore borduurt hier heerlijk op verder, en levert een nog betere score af dan zijn voorganger.
Foundations of Stone begint kalm, en groots met het Ring thema, dat wordt gespeeld door lekker zuiver strijkers.
Daarna krijgen we keihard, en prachtig koor voor onze kiezen. We horen weer een beetje Khazad Dum terug. Het zware mannenkoor, samen met de drums en keiharde blazers zorgen voor een brok epos.
The Foundatons of Stone is heel rustig: na het hobbit-thema kabbelt er rustige underscore, met een beetje koor. Later is er nog wel eventjes een actiemotief, maar dat is niet erg speciaal.
In The Riders of Rohan begint in spanning, en daarna krijgen we de verborgen kracht te horen van de score: Het thema voor het volk van Rohan, de Rohirrim. Dit doet ietwat Schots aan. Het bestaat uit prachtige strijkers, en vormt een erg apart geluid.
Het thema zelf is ook nog eens ijzersterk.
The Pasage is net als The Teaming of Smeagol een beetje saai, en eigenlijk underscore.
The Uruk Hai begint met een fantastische aanloop, en daarna klinkt episch, snoeihard en gewoon grandioos het Fellowship thema. Dit gaat rustig over in het Rohan-thema, dit keer zonder de vreemde strijkers, maar met prachtige blazers. Hierna wordt het lekker duister, en komt het Mordor thema erbij. Het klinkt lekker duister, en straalt boosaardig uit. Erna komt het thema voor Saruman's Isengard tevoorschijn, en dit is voor velen erg herkenbaar en gewoon heerlijk tiranniek.
The King of the Golden hall geeft eerst het fellowship-thema aan, en daarna kom het Rohan thema weer voorbij, met de prachtig aparte strijkers.
The Black Gate is Closed laat Mordor nog eens horen, maar dit keer klinkt het ietwat meer apocalyptisch, en paniekeriger.
Evenstar is het eerste ''elvennummer'', en wordt grandioos gezongen door Isabel Bayrakdarian. Deze vrouw heeft een fantastische stem, en de orkestrale toevoegingen van Shore zorgen voor een mild, maar prachtig nummer
The Wite Rider begint met prachtig koor, en de spanning is erg sterk, gevormd door blazers. Na de climax komt de rust terug.
Treebeard is een erg langdradig nummer, dat mij niet kan laten luisteren.
The Leave Taking kan dat wel.
Deze track begint met zachte, meelevende cello's, maar daarna begint het Rivendel thema. Dit klinkt nog altijd even prachtig. We gaan van Elven-thema naar elven-thema, want door is het geweldig mysterieuze Lothlorien-theme. Strijkers overmeesteren deze klanken, en geven een aanloop naar het met houtblazers gespeelde Ring-thema. Onheilspellend genoeg gaan de strijkers de afgrond in.
Helm's Deep begint met het Isengard-thema, waarna Shore ons trakteert op een fijn staaltje actiemuziek. Blazer en drums, en dan fantastisch koor, door de drums bijgestaan. De koperblazers schieten lekker door. Het loopt langzaam af, en strijkers krijgen de voorgang. En daarna krijgen we weer het fantastische thema van Rohan te horen, met de weergaloze strijkers. dit keer is er ook slagwerk, en een mooie zangsolo, maar er wordt niet vermeld wie hier voor verantwoordelijk is.
The Forbidden Pool is een knap staaltje underscore, het blijft namelijk interessant, en later krijgen we dan zelfs het thema voor de ring te horen, nu met een kinderkoor.
Breath of Live is in de trend van Evenstar, maar heeft een heel ander geluid. Sheila Chandra zingt met de nogal Oosterse klanken mee. Het is een beetje een vreemde eend tussen de anderen in de vijver. Wel is er aan het eind een mooi stuk strijkwerk.
The Hornburg begint dan misschien rustig met het thema voor Rohan, en een koorstuk, maar explodeert rond de derde minuut tot weergaloze actie. Het Lothlorien thema wordt volop met Blazers gespeeld, en dit is een erg machtig geluid, dat ook nog eens in de film werkt. Het is heerlijk om naar te luisteren: de opzwepende drums, de prachtige koperpartijen.
De volgende track is de beste van de score. Erge goede aanloop met koor en dan barst het geweld in alle hevigheid los. Het Rohan thema staat als een dijk, en wordt hier voluit met het gehele orkest gespeeld. Dan is er de prachtige zang van Ben del Meastro. En dan weer het orkest, en fantastische strijkers.
Isengard Unleashed is dan weer heel erg donker. Elizabeth Fraser en Ben del Meastro zingen een klaagzang over Haldir. Het is intens triest. Daarna volgt werkelijk waar een bombastische orkestratie, en daarna wordt duidelijk dat het Isengard thema deze track overheerst, met erg lage blazers.
Maar er is nog hoop. Het thema dat van alle levende wezens wordt gegeven, de adelaars, de vlinder, en dus ook de Enten, klinkt volop, en prachtig. Het wordt opgevolgd door strijkers en koor die prachtig de ondergang van Saruman's fort vertalen naar muziek.
Samwise the Brave begint mild, met enkele verwijzingen naar het thema van de hobbits.
Er volgt daarna een lang stuk, met prachtige strijkers. Het is bijna precies hetzelfde als The Breaking of the Fellowship. Daarna komen er stiekem toch enkele onheilspellende strijkers, ondersteund door een enkele blazer tevoorschijn. Ze geven de aanloop naar Gollum's Song, dat eveneens prachtig wordt gezongen, ditmaal door Emiliana Torrini. Het klinkt erg zielig, en de teksten zijn dat net zo goed. Na het lied, zijn er dan nog de gebruikelijke end titles.
Wie bang was dat Howard Shore's fantastische muzikale reis werd beschadigd, kan opgelucht ademhalen: The Two Towers is op alle fronten een betere score geworden dan zijn voorganger. Met toevoegingen zoals het Rohirrim-thema (dat nog sterker in Return of the King zou terugkeren), en de prachtige zang- is het gevarieerder, maar waar vooral op moet worden gewezen zijn de formidabele momenten waarop Shore zijn orkest schijnbaar compleet inzet. Shore maakte met The Two Towers meer dan een waardige opvolger van het eerste deel, en weet je bijna altijd te laten luistere, omdat er veel te horen valt. Deze score is gewaagder, door zijn fantastische instrumentale keuzes, en de verschillende soorten klanken die je in de 73 heerlijke minuten over je heen krijgt.